قبل از“انقلاب” ، تکیه‌ی “علم و فناوری” کشور به طور کامل به “غرب” بود.

بارها گفته‌ام؛ بعضی از قطعات “هواپیماهای نظامی” ما را که خراب شده بود، سائیده شده بود،

بنا بود اصلاح شود، اجازه نمیدادند مهندسین داخلی “نیروی هوائی” این قطعه را باز کنند، ببینند چی هست،

چه برسد به اینکه به فکر درست کردنش بیفتند. قطعه را میگذاشتند توی هواپیما، می‌بردند آمریکا،

یکی به جایش میآوردند؛ یا اگر بنا بود اصلاحش کنند، اصلاحش میکردند.

صنعتی که وجود داشت، “صنعت” مونتاژ محض بود، بدون هیچ ابتکاری.

بعد از انقلاب، “خودباوری علمی” و اعتماد به نفس ملی به وجود آمد؛

حضور این همه دانشمند، دانشمندان برجسته و بزرگ، در رشته‌های مختلف، مشاهده شد.

امروز ما دانشمندانی در داخل کشور داریم که در سطح جهان،

شبیه آنها و نظیر آنها قابل شمارشند؛ تعداد معدودی هستند.

دانشمندان ما پیش رفتند؛ غالباً هم “جوان” .

___________________