دانش، وسیله‌ی عزّت و قدرت یک کشور است:
علم مایه‌ی قدرت است؛ هم امروز و هم در طول تاریخ؛ در آینده هم همین جور خواهد بود.
این علم یک وقت منتهی به یک فناوری خواهد شد، یک وقت هم نخواهد شد.
خود دانش مایه‌ی اقتدار است؛ ثروت‌آفرین است؛ قدرت نظامیآفرین است؛ قدرت سیاسیآفرین است.
یک روایتی هست که میفرماید: «العِلمُ سُلطانٌ» – علم، قدرت است – « مَن وَجَدَهُ صالَ بِهِ، ومَن لَم یَجِدهُ صیلَ عَلَیهِ؛».
(۱) یعنی مسئله، دو طرف دارد: اگر علم داشتید، میتوانید سخن برتر را بگوئید، دست برتر را داشته باشید
– «صال» یعنی این – اگر نداشتید، حالت میانه ندارد؛ «صیل علیه».
پس کسی که علم دارد، او دست برتر را بر روی شما خواهد داشت؛
در مقدرات شما دخالت میکند؛ در سرنوشت شما دخالت میکند. گنجینه‌ی معارف اسلامی پر است از این حرفها.
