تنها انقلابی که مردمی ماند
یکشنبه ۲۲ بهمن ۱۴۰۲، کوچه‌ها و خیابان‌های ایران به تماشای یک اتفاق بی‌نظیر نشستند؛ مردم، همان‌هایی که انقلاب اسلامی را به پیروزی رسانده بودند، برای یادآوری خاطره پرمعنای یوم‌الله ۲۲ بهمن ۵۷، برای بار چهل و ششم به میدان آمدند؛ اتفاقی که در انقلاب‌های معاصر جهان نمونه‌ای برای آن وجود ندارد. «انقلاب اکتبر شوروی که ده‌ها سال وجود داشت، یا یک خرده ضعیف‌تر از آن، انقلاب کبیر فرانسه و همچنین بقیه‌ی این تحولاتی که یا به وسیله‌ی انقلاب‌های مردمی یا شبه انقلاب‌های مردمی به وجود آمد، در سالگرد آنها – لااقل در سال سوم و چهارم – دیگر خبری از متن مردم نیست، مردم حضور ندارند؛ سالگرد انقلاب را به صورت یک حرکت تشریفاتی انجام می‌دهند؛ یک عده‌ای از مسئولین می‌آیند، می‌ایستند؛ احیاناً رژه‌ی نیروهای مسلح و یک تعدادی هم تماشاچی»۱۳۸۸/۱۰/۲۹ در مورد انقلاب اسلامی ایران اما قضیه متفاوت است؛ مردم هر سال، ساعاتی قبل از آغاز رسمی جشن ملی پیروزی انقلاب اسلامی، خود را در یک هزار و ۴۰۰ شهر و ۳۸ هزار روستای ایران و حتی برخی نقاط مختلف در جهان به مکان‌های تجمع برای برپا کردن جشن پیروزی انقلاب می‌رسانند.
امسال نیز باز هم خیابان‌ها و کوچه‌ها در قرق شرکت‌کنندگان در جشن انقلاب بود؛ بعضی نوشته یا عکسی به دست داشتند؛ یکی از آنها با عکسی از امام خمینی آمده و خط اصولی انقلاب، خط امام روح‌الله و ممنوعیت تخطی از آن را یادآوری می‌کرد، آن یکی با به دست‌گرفتن تصویری از رهبر انقلاب اسلامی از بیعت مجدد با آرمان‌های انقلاب می‌گفت و دیگری عکسی از سردار سلیمانی با خود آورده که یادگاری از حاج‌قاسم بر آن نقش بسته بود: «بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند، دیگر حرم‌ها می‌مانند. اگر دشمن، این حرم را از بین برد، حرمی باقی نمی‌ماند، نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمّدی»؛ گل سرسبد شعارها همان سخن استوار ملت ایران در طول این سال‌هاست: «مرگ بر آمریکا» «مرگ بر اسرائیل» «مرگ بر انگلیس».
در روز به یادمانی ۲۲ بهمن، «روز شکوفایی استعدادهای ملّت»۱۳۶۱/۱۱/۱۹، دست‌های مردم به نشانه پیروزی مقابل صدها دوربین خبرگزاری و شبکه‌های خبری داخلی و خارجی بالا آمده بود. پیروزی مردمی که با اتکا به قدرت الهی و با کسب استقلال، انقلابی را رقم زدند که امروز دستاوردهای آن جلوی چشم همگان است؛ از مردم‌سالاری دینی، استقلال و حفظ تمامیت ارضی، کسب رتبه نخست شتاب علمی، گسترش عدالت، معنویت و آزادی تا الهام‌بخشی در جهان اسلام، جهانی‌سازی آرمان فلسطین و قدس شریف؛ پیشرفت‌هایی کم‌نظیر در عرصه‌های مختلف که سندی روشن بر درستی تصمیم تاریخی و اراده مردم ایران در مبارزه با نظام طاغوتی و دست‌نشانده پهلوی است.
ایرانی‌ها انقلابشان را دوست دارند
در ۲۲ بهمن امسال نیز در هر گوشه‌ای از ایران، قومی از اقوام ایرانی از لر و ترک و بختیاری گرفته تا عرب و بلوچ و گیلکی و… شوری به پا کرده بودند؛ دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها، سرود پیروزی می‌خوانند و پرچم می‌چرخانند. بزرگ و کوچک، همه خود را به جشن ملی بیست و دوم بهمن رسانده بودند؛ از کودکی که روی دوش پدر آمده بود تا پیرزنی که به‌سختی قدم برمی‌داشت، هر دو یک پرچم به دست داشتند که میان سه‌رنگ جذاب و پر معنای خود، نام «الله» خودنمایی می‌کرد.
کاسب، کارگر، بازاری، معلم، دانشجو و طلبه و…، هر صنفی در بیست و دوم بهمن‌ماه، در خیابان‌های کشور نمایندگان فراوانی از مرد و زن و پیر و جوان داشتند؛ صدها دوربین و خبرنگار داخلی، مترصد فرصت برای ثبت لحظه‌ها بودند اما هیچ دوربینی قادر به ثبت همه آنچه که در خیابان‌های ایران می‌گذشت، نشد؛ این بار هم دریچه دوربین رسانه‌ها، توانستند تنها بخشی از حضور پرشور و باشکوه مردم بصیر ایران اسلامی را روایت کنند و دشمنان این آب‌وخاک باز به مملو بودن خیابان‌ها از مردم و زن ایرانی اذعان کرده و لب به اعتراف باز کردند که مردم ایران همچنان، انقلابشان را دوست دارند.
امضای میلیون‌ها ایرانی پای انقلاب در ۲۲ بهمن ۱۴۰۲
امسال نیز حضور پرشور مردم در چهارگوشه ایران در بیست و دوم بهمن، نشانه‌ای از اتحاد ملی اقتدار ملی و عزت ملی شد؛ یک روز تماشایی که تبدیل به یکی از صفحات زرین تاریخ انقلاب اسلامی شد که پای آن، امضای میلیون‌ها ایرانی ثبت شد و تبدیل به یکی از سرمایه‌های همیشه ماندگار انقلاب شد.
ایرانی‌ها در این «روز بازیابی خاطره‌های انقلاب»۱۳۶۸/۱۱/۴ یک‌بار دیگر با مرور مجاهدت‌هایی که مبارزان انقلابی و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس و مدافعان امنیت و حرم و سلامت برای حراست و حفاظت از انقلاب اسلامی داشتند، بار دیگر با اسلام و انقلاب و امامشان تجدید عهد کردند که تا رسیدن به قله، میدان‌های مجاهدت را خالی نکنند.
مردم بصیر و مشارکت در انتخابات یازده اسفند
میدان مجاهدتی که حالا پس از حماسه‌آفرینی ملت در بیست و دوم بهمن امسال، پیش روی مردم ایران اسلامی است، میدان انتخابات و نقش‌آفرینی در تعیین سرنوشت و رقم‌زدن آینده کشور است.
شرکت در انتخابات همچون راهپیمایی ۲۲ بهمن، فرصتی دیگر برای نقش‌آفرینی مردم و عمل صالحی است که دشمن را عصبانی و از داشتن چشم طمع به خاک ایران پشیمان می‌کند: «حضور مردم در پای صندوق‌های رأی به کشور مصونیت، عزت و آبروی بین‌المللی می‌بخشد، دوستان شما را خوشحال… و دشمنان شما را ناکام و بدحال می‌کند.»۱۳۹۲/۳/۶
سخن آخر اینکه، در یازدهم اسفندماه، آزمون دیگری از جنس مشارکت و انتخاب پیش روی مردم ایران است؛ مردمی که در همه این سال‌ها، با استفاده از حق تعیین سرنوشت، به تکلیف خود در آبادی این سرزمین به‌خوبی عمل کرده‌اند، حالا در انتظار میدانی دیگر برای تجلی اراده خود هستند تا از حق خود در رقم‌زدن تحولات پیش روی کشور، استفاده کنند و به تکلیف خویش عمل کنند: «انتخابات یک میدان سیاسی‌ای است که حضور مردم در آن، به معنای واقعی کلمه لازم است؛ یعنی، هم وظیفه‌ای است برای مردم، هم حقّی است برای مردم. حضور در انتخابات صرفاً تکلیف نیست؛ حق است؛ حقّ شما است، حقّ مردم است که انتخاب کنند آن کسی را که مایلند برایشان قانون بنویسد یا قانون را اجرا کند یا در مورد رهبر نظر بدهد یا [از طریق] مجلس خبرگان، رهبر را انتخاب کند. [این] حقّ مردم است؛ بایستی وارد بشوند و از حقّ خودشان استفاده کنند.»۱۴۰۲/۱۰/۲۶
دیدگاهتان را بنویسید